Moje pierwsze zetknięcie z sushi miało miejsce kilka lat temu. Coś mnie razem z mężem zwiodło w Wilnie i zaszliśmy do Japońskiej restauracji w centrum. Sushi może nie powaliło na kolana, ale smakowało. Natomiast kolejne dwie godziny po wyjściu z restauracji spędziłam na odwiedzaniu litewskich toalet. Miałam przez długi okres czasu wstręt do tego typu dań i omijałam wszystkie suszarnie szerokim łukiem. Na całe szczęście po tylu latach przemogłam się i z ochotą wybrałam na warsztaty do Restauracji Ten Sushi na warszawskim Bemowie. Prowadził je Sushi Master Jan Ożga i pod jego bacznym wzrokiem uczyłam się jak przygotować sushi.
Na moich oczach Jan sprawił sporego łososia, więc wiedziałam, że ryba jest na prawdę świeża i nie bałam się jej spróbować.
Na warsztatach wraz z kilkoma blogerkami przygotowałyśmy własnoręcznie:
Hoso maki (cienkie zwoje)- są to krążki o grubości około 2 cm w środku znajduje się tylko jeden składnik.
Futo maki (grube zwoje) – są to krążki o grubości 3-4 cm i jest to bogaty w składniki rodzaj sushi.
Ura maki (rolowane na odwrót) – są to sushi średniego rozmiaru z kilkoma składnikami. Różni się od innych maki tym, że nori jest wewnątrz walca, a ryż znajduje się na zewnątrz.
Nigiri sushi (ściskane) – jest to niewielka porcja ryżu uformowana w dłoniach w prostokąt z kawałkiem ryby na wierzchu
Tamago nigiri – jest to rodzaj nigiri tylko zamiast warzyw czy ryby kładzie się japoński omlet. Ponoć traktowane jako deser dla dzieci.
Pod koniec naszych zmagań z sushi zostaliśmy poczęstowani krewetkami i warzywami w tempurze – palce lizać!
Atmosfera była wspaniała, jedzenie pyszne, więc jak tylko będę w okolicach Warszawy to z ochotą zajadę na najlepsze sushi, jakie jadłam do tej pory.
Póki co to na pewno nie będzie to koniec moich zmagań z azjatyckimi smakami. Zamierzam zakupić niezbędne składniki do sushi i popróbować swoich sił w swojej kuchni.